Dit is een verhaal over onschuldige keuzes die leiden tot een onverdraagzame wereld.

Deze schattige figuren zijn 50% Driehoeken, 50% Vierkanten en 100% lichtjes "vormistisch". Maar enkel lichtjes! Eigenlijk verkiest elke veelhoek een diverse omgeving:

Je kan ze enkel verplaatsen als ze niet tevreden zijn met hun onmiddellijke omgeving. Eens ze het goed vinden waar ze zijn, kan je ze niet meer bewegen tot ze opnieuw ontevreden zijn met hun buren. Ze volgen één simpele regel:

"Ik wil verhuizen als minder dan 1/3 van mijn buren zoals ik zijn."

Onschuldig, toch? Elke veelhoek zou met een gemengde buurt tevreden zijn. Hun lichte voorkeur kan toch geen groot effect hebben op het geheel van de maatschappij? Nu ja...

En... onze maatschappij van veelhoeken is uitermate gescheiden. Wooow.

Soms wordt een hele buurt volledig vierkant. Het is niet hun fout dat de driehoeken het er niet goed vinden. En een driehoekige buurt zou een vierkant echt wel verwelkomen, maar zij kunnen er niet aan doen dat de vierkanten niet geïnteresseerd zijn.

In het volgende stukje bewegen ontevredene vormen automatisch naar willekeurige lege plaatsen. Er is ook een grafiek die weergeeft hoe de hoeveelheid scheiding met de tijd evolueert.

Wat is er hier aan de hand? Dit zijn goede vormen, brave vormen. En toch, ondanks dat elk individu slechts een kleine voorkeur heeft, breekt en splitst de vorm van de hele samenleving.

Kleine individuele voorkeuren kunnen leiden tot een zeer grote collectieve voorkeur.

Gelijkheid is een onstabiel evenwicht. De kleinste voorkeur kan de samenleving over het kantelpunt duwen. Wat als we deze vormpjes kunnen aanleren geen enkele voorkeur te hebben? (Of, als we in een zeer gemene bui zijn, een sterkere voorkeur?)

Merk op hoe veel meer gescheiden alles wordt wanneer je een voorkeur van meer dan 33% instelt. Wat als 50% de drempel was? Het lijkt redelijk dat een vormpje niet in de minderheid wilt zijn...

Dus ja, gewoon iedereens voorkeur op nul zetten, zeker? Haha, NIET DUS. De echte wereld begint niet elke dag opnieuw met een willekeurige vermenging van individuen. Everyday, you're not shuffling.

Zie je wat er niet gebeurt? Geen verandering, geen vermenging. In een wereld waar ooit een voorkeur bestond, is onverschilligheid niet genoeg! We zullen actieve maatregelen nodig hebben. Wat als de vormpjes op zoek gaan naar een klein beetje diversiteit?

Wauw. Hoewel elke veelhoek tevreden is als tot 90% van hun buren zoals zij zijn, vermengen ze zich volledig! Laten wat dat eens op grotere schaal bekijken, als we de hoeveelheid voorkeur en tegen-voorkeur van alle vormpjes veranderen.

Al wat nodig is, is een kleine verandering in de perceptie van wat een aanvaardbare omgeving is. Dus, liefste vormpjes, denk eraan dat het geen kwestie is van driehoeken tegen vierkanten. Het gaat erom te beslissen hoe we willen dat de wereld eruitziet, en niet met minder tevreden te zijn.

BRENG ZE ALLEMAAL NAAR DE DOOS VAN V R I E N D S C H A P
(hint: beweeg ze niet onmiddellijk naar de doos, maar houd ze dicht bij elkaar)

De eerste stap zetten kan isolerend zijn... maar als we samenwerken, zullen we er stap voor stap geraken.

1. Kleine individuele voorkeur → Grote collectieve voorkeur.
Als men zegt dat een maatschappij vormistisch is, zegt men niet dat de individuen die er deel van uitmaken vormistisch zijn. Men valt je niet persoonlijk aan.

2. Het verleden is ook in het heden.
Je vloer stopt niet plots vuil te zijn als je stopt met overal kruimels te laten vallen. Gelijkheid creëren is zoals je huis proper houden: er is werk voor nodig. En het is een klus die nooit klaar is.

3. Eis diversiteit in jouw buurt.
kleine voorkeuren hebben voor een probleemsituatie gezorgd, maar kleine tegen-voorkeuren kunnen dat misschien oplossen. Kijk om je heen. Je vrienden, je collega's, die conferentie die je bijwoont. Als dat allemaal driehoeken zijn, dan mis je de kans om een paar prachtige vierkanten in je leven te hebben – dat is oneerlijk voor iedereen. Leg contacten, steek je hand uit, verder dan je directe buren.